Zamów dostęp za 99 zł do końca roku szkolnego!

Niepełnosprawność – czy naprawdę tak wiele nas różni?

Scenariusz zajęć warsztatowych z elementami biblioterapii

Niepełnosprawność – czy naprawdę tak wiele nas różni? Scenariusz zajęć warsztatowych z elementami biblioterapii
Ilustracje: Adobe Stock

Scenariusz zajęć biblioterapeutycznych dla uczniów w wieku 9-10 lat poświęconych przełamywaniu uprzedzeń i lęku w kontaktach z osobami niepełnosprawnymi.

Temat: Niepełnosprawność – czy naprawdę tak wiele nas różni?
Cele:
  • przełamywanie uprzedzeń i lęku w kontaktach z osobami niepełnosprawnymi;
  • kształtowanie postawy otwartości i akceptacji w stosunku do osób z niepełnosprawnościami;
  • uwrażliwienie uczniów na problemy osób głuchych;
  • rozwijanie umiejętności właściwego reagowania w kontaktach z osobami niesłyszącymi.
Warunki techniczne:
  • liczba uczestników: 15 osób;
  • wiek uczestników: 9-10 lat;
  • miejsce zajęć: sala biblioteczna z miejscem do zabaw ruchowych, krzesła z podkładkami do pisania ustawione w kole;
  • czas trwania zajęć: 90 minut.
Treści przekazywane:
  • różnice i podobieństwa miedzy ludźmi;
  • niepełnosprawność sensoryczna, problemy osób głuchych, język migowy;
  • zasady zachowywania w kontaktach z osobami niesłyszącymi;
  • osoby głuche a osoby słyszące – podobieństwa.
Metody pracy:
praca z tekstem, rozmowa kierowana, zabawy ruchowe, elementy dramy, prace plastyczne, burza mózgów, słoneczko.
Materiały:
tekst opowiadania; kartki brystolu, kredki, nożyczki, kartony, paski papieru, przedmioty ukryte w kartonie: jabłko, zegarek, resorak, łyżka, ołówek, klocek, grzebień; rękawice kuchenne, tor przeszkód, chusty do zawiązania oczu, dwa motki wełny, surowy ryż.
Formy pracy:
  • indywidualna;
  • grupowa;
  • zbiorowa.
Literatura wykorzystana do zajęć:
  • Kossowska A.: Duże sprawy w małych głowach, Opole: Stowarzyszenie Terapeutów Zależnych, 2015.
  • Rydzewska M.: Moja mama nie słyszy, Warszawa: Fundacja Otwórz Oczy, 2009 (tekst do pobrania tutaj: https://bit.ly/39ZGD3I).

Przebieg zajęć:

  1. Wprowadzenie

    Prowadzący wita uczestników i przypomina im o kontrakcie.

  2. Dzieci siedzą w kręgu: jedno z nich dostaje dwa motki wełny (np.: biały i niebieski, jak znaczek „niepełnosprawni”). Podaje innemu uczestnikowi biały motek (trzymając końcówkę) i mówi: „Jestem podobny do ciebie, bo…”. Następnie podaje kolejnemu uczestnikowi niebieski kłębek (trzymając końcówkę sznurka) i mówi: „Różnię się od ciebie, ponieważ…”. Dalej dzieci podają sobie motki i mówią, w czym są do siebie podobne, a czym się różnią (np. „Noszę okulary”, „Boję się pająków”, „Nie lubię naleśników”, „Mam psa”). W efekcie...

Zaprenumeruj, by czytać dalej

Artykuły są dostępne dla czytelników z pełnym dostępem do portalu.

Za 99 zł do końca roku szkolnego. Prenumerata
Baza ponad 5 tysięcy artykułów z 32 lat
Drukowane numery pocztą
Wszystkie numery w formie online
Szkolenia, narzędzia i porady prawne

Zaloguj się jeśli masz już prenumeratę.