Przebieg zajęć:
- Rozpoczęcie zajęć pytaniem:
- O czym porozmawiałbyś/porozmawiałabyś tylko z królikami lub innymi zwierzętami?
- Jest taki temat lub tematy, którymi lub którym podzieliłbyś/podzieliłabyś się tylko z nimi?
- Prowadzący czyta opowiadanie Anny Höglund O tym można rozmawiać tylko z królikami.
- Prowadzący zaprasza do coachingowej rozmowy na temat tekstu, przywołuje sytuacje z opowiadania i zadaje pytania. Mówi:
„Królik czasem śni o bliskości. Uważa, że »bliskość to może coś, co należy odnaleźć w sobie«”.
- Zdarza ci się czasem myśleć o bliskości?
- Czym jest dla ciebie to uczucie?
- Prowadzący mówi, że bohaterowi opowiadania O tym można rozmawiać tylko z królikami zdarzają się chwile zwątpienia. Określa je wtedy słowem, które oddaje to, co często czuje, czyli jako bezsens.
- Znasz to uczucie?
- Jeśli tak, to w jakich sytuacjach coś jest dla ciebie bezsensowne?
Każdy z uczestników może wymienić takie bezsensowne sytuacje (jeżeli potrafi, to trzy) i zapisać je na kolorowych karteczkach. - Prowadzący ponownie odwołuje się do treści opowiadania i zadaje pytania. Mówi:
„Królik twierdzi, że czasem stara się być jak inni. »Szczególnie dziwnie dzieje się, kiedy staram się być jak inni…« Mówi: »Słowa nie współpracują ze mną, idą pod prąd. Jestem i nie jestem tym, kogo widać w lustrze. To, kim przypuszczalnie jestem, czasem mignie mi w odbiciu. Ale nic nie jest pewne…«. A co ty widzisz w lustrze, kiedy w nie spoglądasz? Zdarzają ci się w życiu chwile, gdy czujesz się inny?”. - Prowadzący rozdaje karteczki w kształcie lustra i prosi o napisanie na nich myśli związanych z chwilą patrzenia w zwierciadło.
- Napisz w lustrze wszystko, co przychodzi ci na myśl, gdy w nie patrzysz.
Uczestnicy zajęć uzupełniają lusterka myślami. - Prowadzący zaprasza do zabawy (metodą lustra), która opiera się na pytaniach wzmacniających z książki Michała Pasterskiego Insight. Droga do mentalnej dojrzałości.
Prowadzący zabawę prosi wszystkich uczestników spotkania o wyjście na środek sali, a następnie o wybór jednego obrazka spośród wielu różnorodnych fotografii znajdujących się na środku sali (takiego, który najbardziej zwrócił uwagę uczestników zajęć).
Potem wszyscy uczestnicy zabawy dobierają się w pary.
Pierwsza osoba z pary jest lustrem, które dokładnie się przygląda osobie opowiadającej na temat wybranej przez siebie ilustracji i metodą „odbicia” zbiera informacje o „opowiadaczu”.
Po zakończeniu opowiadania „lustro” zadaje pytania wzmacniające na podstawie ośmiu grup tematycznych:
- Introspekcja
- Jak się teraz czujesz?
- Czego teraz najbardziej potrzebujesz?
- Produktywność
- Co z zaprezentowanych na ilustracji obrazów, przedmiotów, sytuacji miałoby największy pozytywny wpływ na twój dzień?
- Na co, według ciebie, powinieneś/powinnaś poświęcać więcej czasu? Wskaż i opisz przedmioty, obrazy itp., które mogą to ilustrować.
- Motywacja
- Co zaprezentowanego na ilustracji sprawia, iż czujesz, że żyjesz?
- Na podstawie ilustracji powiedz, co jest warte twojego wysiłku.
- Inspiracja
- Gdyby wszystko to, co zostało przedstawione na ilustracji, było możliwe do spełnienia, co bym zrobił/zrobiła?
- Odwołując się do fotografii, powiedz, w jaki sposób mógłbyś/mogłabyś pomóc innym ludziom.
- Kreatywność
- Jak myślisz, jak na tę ilustrację spojrzałoby dziecko?
- Co jeszcze mógłbyś/mogłabyś dodać do tej ilustracji?
- Radość i dobre samopoczucie
- Co dobrego dostrzegłeś/dostrzegłaś w chwili, gdy opowiadałeś/opowiadałaś o swoich przeżyciach?
- Za co jesteś w tej chwili wdzięczny/wdzięczna?
- Spokój wewnętrzny
- Jak byś się czuł/czuła, gdybyś zatrzymał/zatrzymała swoje pozytywne myśli dotyczące zdjęcia na dłużej?
- Co by się zmieniło, gdybyś znalazł/znalazła się w tej rzeczywistości, którą opisujesz?
- Poczucie własnej wartości
- Odwołując się do ilustracji, opowiedz, jak możesz sobie sprawić przyjemność.
- Wskaż swoje mocne strony. Co w sobie cenisz?
- Introspekcja
- Prowadzący podsumowuje zajęcia, pytając, czy łatwiej było słuchać i zadawać pytania, czy opowiadać, i co sprawiło największą trudność każdemu z uczestników.